درپنجمن کنگره ی سولوی دربروکسل(۲۹-۲۴اکتبر۱۹۲۷)بور به دعوت لورنتس در باره مسائل معرفت شناختی مکانیک کوانتمی سخنرانی کرد.اینشتین هم که جزو حاضران بود در جلسات رسمی فقط اعتراض ساده ای کرد.اما هنگام صبحانه با طرح یک نظریه زیبا شبهاتی برنظریه کوانتوم وارد آورد.
پائولی و هایزنبرگ به اعتراضات انیشتین توجه نمی کردند،اما بور روی آن ها کار می کرد. شب موقع شام ،شبهات انشتین را جواب می داد و مسئله را روشن می کرد. در ششمین کنفرانس سولوی که در ۱۹۳۰در بروکسل تشکیل شده بود،اینشتین یک آزمایش ذهنی طرح کرد ، در تخلف از قوانین عدم قطعیت هایزنبرگ. بوراز این آزمایش ناراحت شده بود و سراسر شب را از پیش یک فیزیک دان به نزد فیزیک دان دیگر می رفت تا او را قانع کند که اگر حرف اینشتین درست باشد،باید ختم فیزیک را گرفت.
صبح روز بعد جواب اینشتین را یافت. اینشتین به اشتباهش اقرار کرد ولی قانع نشد. بور ظاهرا پیروز شد. ولی مجادله او و اینشتین تا آخر عمر بور در ذهن او ادامه داشت.
عکسی که از تخته سیاه بور درست یک روز قبل از فوت او گرفته شده ، شامل طرح آزمایشی است که در ۱۹۳۰مورد بحث او وانشتین قرار گرفته بود. از طرف دیگر پس از ششمین کنگره سولوی آن چه ذهن انشتین را مشغول می کرد،مساله عدم انسجام مکانیک کوانتمی نبود. بلکه مسئله مطرح،کامل بودن آن بود.